شیرینی های سنتی
قنادان شهرهای مختلف هر یک در پخت نوع خاصی از شیرینی مهارت داشته طوری که گوی سبقت را از رقبای خود ربوده و آن نوع از شیرینی را به نام شهر خود ثبت نموده اند.
شیرینی پزی در ایران معاصر سابقه ای دیرینه دارد. برخی از انواع شیرینی قرن هاست که در شهرهای مختلف طبخ می‌شود.
انواع کلوچه‌های سنتی خرمایی، حلوای کنجدی و رنگینک خوزستانی در خوزستان مرسوم است. رنگینک خرما و شیرینی پا درازی در استان بوشهر شهرت یافته است.
پخت قطاب، کیک، باقلوا، پشمک، حاجی بادام به نام مردمان یزد شهرت یافته است.
کرمانشاهی‌ها به پخت شیرینی کاک، نان برنجی و نان خرمایی شُهره اند.
سوهان قم شهرت جهانی دارد.
رشته خوشکار، کلوچه فومن و نان پنجره‌ای مشهورترین شیرینی‌هایی هستند که به نام گیلانی‌ها ثبت شده اند.
شیرینی گز با آن که به نام اصفهانی ها مشهور شده اما شیرینی بومی مردمان استان چهار محال و بختیاری می باشد که چندین قرن از زمان اولین پخت آن می گذرد.
برساق و قطاب از شیرینی های تولید شده توسط لرستانی هاست.
نان چرخی، قطاب کرمانی و حاجی بادوم هم از نوع شیرینی‌هایی هستند که اختصاص به مردم کرمان دارد.
بشمه (بیشمه)، تاتار چورک و قاتلما از شیرینی‌هایی هستند که تعلق به ترکمن‌ها دارند.
شیرازی ها شیرینی های سنتی نظیر کاک یا یوخه، تر حلوا، نان قندی، نان برنجی و شیرینی فسایی را از آن خود می دانند. مسقطی شیرازی هم زبانزد خاص و عام است.
قرابیه شیرینی مخصوص تبریزی ها می باشد. لوزی و شیرینی اتابکی به نام قزوینی ها رقم خورده است.
ارومیه ای ها نیز شیرینی های سنتی مخصوص به خود را داشته و در پخت سجوق، تنور شیرینی سی یا سوت شیرینی سی و باقلوا تبحر و مهارت دارند.
