گردشگری خوراک
گردشگری خوراک یکی از انواع گردشگری است که اهمیتی فراوان دارد. این نوع از گردشگری نه تنها سبد محصولات گردشگری را متنوع می سازد، بلکه دامنه وسیعی از انواع و اقسام خوراک ها، غذاهای محلی و نوشیدنی‌ها را شناسایی می کند و به عنوان محصولی جذاب به توریست های داخلی و خارجی معرفی می نماید.
هر نقطه از این خاک پهناور بسته به موقعیت جغرافیایی و فرهنگ مردمان آن، از نظر غذایی، خاص می باشد و به قول معروف سفره غذایی مخصوص به خود را دارد؛ تنوع و تفاوت فرهنگی، جغرافیایی و تاریخی مناطق مختلف فاکتوری اساسی است، زیرا طعم و رنگ غذاها و شیوه طبخ آن‌ها را اعم از بومی و سنتی تعیین می نماید. خوراک محصولی فرهنگی است که از طریق آن می توان هویت قومی، نژادی و ملی مناطق مختلف را تشخیص داد؛ طرز تهیه انواع خوراک و چگونگی ارائه آن از جمله میراث ناملموس فرهنگی است که تنوع در فرهنگ ها را سبب گردیده و توسعه ای پایدار را برای اقتصاد کشور رقم زده است. این میراث ناملموس، پتانسیل لازم برای تبدیل شدن به یکی از مهم ترین جاذبه‌های گردشگری را داراست.
خوراک؛ مؤلفه ای فرهنگی
خوراک یکی از مهم ترین مؤلفه های فرهنگی و جاذبه های گردشگری است که بی توجهی به آن زمینه را برای فراموشی غذاهای محلی مهیا می سازد. پرداختن به خوراک به عنوان یکی از مهم‌ترین نیازها و ضروت‌های گردشگری، و تدوین “اطلس خوراک ایران” می‌تواند تفاوت‌ها و تنوع‌های غذایی نقاط مختلف را ثبت نماید و موجب شناسایی، تجاری‌سازی، و برندسازی خوراک مناطق مختلف گردد. در صورت اجرای چنین شگردی می توان فرهنگی جامع را ارائه داد که در آن به پیشینه، انواع و روش‌های تهیه خوراکی ها و نوشیدنی‌های مناطق مختلف پرداخته می شود.
مواردی نظیر ارزیابی گردشگری خوراک ایرانی و سایر کشورها (دارای اشتراکات فرهنگی)، رایزنی با سازمان‌های داخلی و خارجی مرتبط با حوزه خوراک، مشارکت فعال دفاتر خدماتی جهت ایجاد بسته‌های تخصصی گردشگری خوراک، و هماهنگی و برنامه‌ریزی انجمن بوم‌گردی جهت برگزاری رویدادهای غذا و آیین‌های مرتبط همگی بسترساز توسعه گردشگری خوراک اند.
