نخستین بیمارستان و دانشکده پزشکی ایران
“رورند کاکران” و “دبرا پلمپ” (پدر و مادر جوزف) از اولین مسیونرهای آمریکایی بودند که به ایران مهاجرت کردند. آن‌ها در شهر ارومیه ساکن شدند و زندگی شان را وقف بهبود معیشت مردم نمودند.
جوزف به سال ۱۲۳۳ ه.ش در شهر ارومیه و در خانواده ای پرجمعیت زاده شد. وی در کودکی به زبان‌های انگلیسی، فارسی، ترکی، کردی و آشوری مسلط شد.
پس از گذراندن تحصيلات ابتدايي جهت ادامه تحصيل از طرف والدينش به آمريكا فرستاده شد و در دانشكده پزشكي نيويورك مشغول به تدریس گردید. پس از گرفتن ديپلم دكتري در پزشكي، چند سال در بيمارستانهاي نیویورک به كارآموزي پرداخت و طبيبي ماهر شد.
سپس به زادگاهش برگشت و ارائه خدمات درمانی به همنوعان را عهده دار شد. وی خدمات صِرف به بیماران را کافی ندانست و به فکر تأسیس مؤسسه پزشکی جهت مداوای بیماران افتاد.
در جنوب غربي شهر اروميه كنار رودخانه شهر چائي در محلي باصفا، باغی پانزده هكتاری را خريداري نمود و به ساخت بیمارستان اختصاص داد؛
بدینسان، بیمارستان وست مینستر را پی ریزی کرد و به یاری همكارانش شروع به احداث بيمارستان بزرگي با ظرفيت يكصد تختخواب نمود که ساختش یکسال به طول انجامید.
پس از ساخت بيمارستان و تجهيز آن، دکتر کاکران به فکر تجهیز كادر درماني و بهداشتي بيمارستان افتاد. برای این منظور دانشکده عالي طب را تأسيس نمود. اولين فارغ التحصيلان دانشکده نوین پزشکی 27 نفر بودند كه در شهرهاي آذربايجان به طبابت مشغول شدند.
صاحب منصب بانفوذی چون “علی خان والی” حامی فعالیت های دکتر جوزف کاکران بود. بیمارستان وست مینستر، در سال 1882م، افتتاح گردید و “کلمنت” آمریکایی هزینه اولیه آن را پرداخت نمود. جوزف کاکران در زادگاهش به آموزش علم پزشکی نیز همت گمارد و برای این منظور دانشکده پزشکی طب را پس از بیمارستان ساخت؛ اندکی بعد به طور رسمی آن را افتتاح نمود و خود رئیس دانشکده پزشکی شد.
در دانشکده عالی طب، فیزیولوژی، شیمی، آناتومی، امراض داخلی، جراحی، مامایی، شکسته بندی و تشخیص امراض تدریس می شد. دکتر کاکرن چندین دوره داروسازی را نیز در این دانشگاه برگزار نمود تا تجویز دارو شکلی مدرن به خود گیرد.
مؤسسه کاکران، هزار و پانصد مترمربع زیر بنا دارد و بعد از دارالفنون، نخستین دانشکده پزشکی ایران است که در خیابان شهید بهشتی ارومیه ساخته شده و به ساختمان چوبی نیز مشهور است.
دكتر كاكران مدت 27 سال در اروميه به مداوا و معالجه بيماران پرداخت؛ سرانجام در سن 50 سالگي در اين شهر بر اثر بيماري تيفوس از دنیا رفت و در دامنه کوه سیر به خاک سپرده شد.
