موسیقی های محلی
آنچه موسیقی استان آذربایجان غربی را از استان های دیگر متمایز می سازد، بدیهه خوانی است. تنوع و تركيب قومی منجر به پیدایش انواع موسيقی بومی در این استان گردیده است. عاشقی، ترانه ملی و مقامی، موسیقیِ مذهبی و عزا، موسیقی کار و تلاش، و موسیقی عروسی از گونه های مختلف موسیقی آذربایجانی اند. هر یک از اقليت‌های مذهبی، بر حسبِ خصوصيات قومی و رفتارهای فرهنگی، موسيقی مخصوص به خود را دارند. مهم ترين وجوه و جوانب زندگی مردم در موسيقی آن ها نمود پیدا می کند. در فولكلورِ موزيكالِ آذربايجان، احوال و روحيات مردم گذشته اين سرزمین جلوه گر است. از ویژگی های بارز موسيقی اين مرز و بوم می توان به شيوه بديهه خوانی، روش نواختن، اجرا، آراستگی های ملوديك و… اشاره کرد. زير و بم‌های دستگاه ها و مقام های موسیقی آذربايجان نمایانگر تحولات درونی مردم هستند.
“قوپوز” یا “ساز” قديمی ترين آلت موسيقی آذربايجان می باشد که از دیرباز در این دیار مرسوم است. كمانچه “دايره” (قاوال) ، “قارانی” ، “كلارينت”، “طبل” ، “سرنا”، ويلن ، قانون، و پيانو بعدها در شمار آلات موسیقی قرار گرفتند. صدای درونی هر قومی را از ترانه‌های عاميانه، آوازها و افسانه‌های آن می توان شنید.
