شرح زندگی
جلال‌الدین محمد بلخی مشهور به مولوی، مولانا، و رومی ششم ربیع الاول سال 604 هجری در شهر بلخ دیده به جهان گشود. نام کامل وی ” محمدبن محمدبن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی ” بود. در زمان حیات القابی چون “جلال‌الدین”، “خداوندگار” و “مولانا خداوندگار” داشت. قرن ها بعد القابی چون “مولوی”، “مولانا”، “مولوی رومی” و “ملای رومی” را برای وی به کار برده اند.
پدر او محمد بن حسین خطیبی از بزرگان صوفیه و مردی عارف بود.
سفرهای مولانا
مولوی در خردسالی همراه پدر سفری به حج داشت؛ هنگام عبور از نیشابور به دیدار شیخ فریدالدین عطار عارف و شاعر شتافت. شیخ فریدالدین سفارش مولوی را به پدر نمود. در سفر حج، مدتی را در بغداد اقامت گزید و در آسیای صغیر ساکن شد. اما پس از چندی، به دعوت علاء الدین کیقباد به شهر قونیه بازگشت.
مولوی جهت تکمیل معلومات به حلب رهسپار شد و پس از مدتی به دمشق رفت از آنجا عازم شهر قونیه گردید و طریق ریاضت را در پیش گرفت.
مولوی در طول زندگی شصت و هشت ساله خود از حضور بزرگانی چون محقق ترمذی، شیخ عطار، کمال الدین عدیم و محی الدین عربی کسب فیض نمود اما بیش از همه شمس تبریزی در زندگیش تاثیرگذار بود.
درگذشت مولوی
جلاالدین محمد مولوی پنجم جمادی الاخر سال 672 ه. ق بر اثر یک بیماری لاعلاج ناگهانی به دیار باقی شتافت.
