بزرگداشت استاد شهریار
27 شهریور ماه، سالروز درگذشت استاد شهریار می باشد که روز شعر و ادب پارسی نام‌گرفته است.
سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به بهجت و شهریار شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر می سرود. منظومه حیدربابایه سلام از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی و مجموعه ای از اشعار مدرن به‌شمار می‌رود.
استاد شهریار در شهریور ماه ۱۲۸۵ ه. ش در چای کنار چشم به جهان گشود و در 27 شهریور ماه 1367 ه. ش در 83 سالگی دار فانی را وداع گفت و در مقبره الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
پدرش حاجی میرآقا خشگنابی از وکلای تبریز، و از خوشنویسان دوره خود بود. شهریار نزد پدر مقدمات ادبیات عرب را فرا گرفت و پس از آن جهت تحصیل اصول جدید به مدرسه متحده رفت و در همان ایام، اولین شعر رسمی اش را سرود. سپس به آموختن زبان فرانسه و علوم دینی روی آورد و خوشنویسی را نیز فرا گرفت.
شهریار پس از دو رکعت نماز و تفأل به غزل حافظ تخلص خود را از بهجت به شهریار تغییر داد.
چرا استاد شهریار در تاریخ ادبیات هر سرزمین، شاعران و نویسندگان انگشت شماری وجود دارند که همچون ستون هایی استوار، آسمان شعر و ادب را سرپا نگاه میدارند. چنین نوابغی در چند سده یک بار ظهور میکنند و سبب می گردند تا تاریخ ادبیات یک ملت به ادوار مختلف تقسیم شود. هرچند شاعرانی چون فردوسی، نظامی، خاقانی، مولوی، حافظ، سعدی، و صائب از ارکان شعر فارسی به شمار می روند و در شکل گیری ادوار مهم ادبی نقشی بسزا دارند اما انتخاب شاعر برای روز شعر و ادب باید مناسبتی با دوران معاصر می داشت. در میان شاعران و بزرگان شعر معاصر نیز استاد سید محمد حسین شهریار، درخشان ترین چهره بود.
